deneycilik — is., ği, fel. 1) Bilginin gözlem, deneme veya duyular ile elde edilebileceğini ileri süren geleneksel öğreti, görgücülük, ampirizm, akılcılık karşıtı 2) Organizma ile durum veya çevre arasında bir etkileşim olarak yaşantıya önem veren, bilgiyi,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
bilimsel deneycilik — is., ği, fel. Her bilginin deneyle veya gözlemle doğrulanabileceğini, sınanabileceğini savunan felsefe akımı … Çağatay Osmanlı Sözlük
akılcılık — is., ğı, fel. 1) Akla dayanan, doğruluğun ölçütünü duyularda değil, düşünmede ve tümdengelimli çıkarmalarda bulan öğretilerin genel adı, usçuluk, akliye, rasyonalizm, deneycilik karşıtı 2) top. b. Akla ve akıl yolu ile varılan yargıya inanma,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
ampirizm — is., fel., Fr. empirisme Deneycilik … Çağatay Osmanlı Sözlük
bilimsel — sf. Bilimle ilgili, bilime dayanan, ilmî Birleşik Sözler bilimsel deneycilik bilimsel düşünce bilimsel toplantı anlam bilimsel budun bilimsel çevre bilimsel dil … Çağatay Osmanlı Sözlük
deneyci — is., fel. Deneycilik yanlısı olan kimse, ampirist … Çağatay Osmanlı Sözlük
görgücülük — is., ğü, fel. Deneycilik … Çağatay Osmanlı Sözlük